Bile bile yaptığım hatalar var benim.Seve isteye.Hatta sadistçe zevklerle.Sonra bin kat pişmanlıkları.Hata yapmaktan bu kadar korkarken hem de.E o zaman nedir bu yaman çelişki?Rahat bırak beni pis iç seslerim,kulaklarım tıkalı,kalbimin de ağzına sıçmış vaziyetteyim.
İnsanın en büyük meselesi,bana göre oldukça nacizane, farkında olmaktır.Yaparsın da neden yaptığının eşek gibi farkındasındır ya.Asıl o koyar insana.Çünkü o farkındalık o kadar gerçektir ki.Hele bir de değiştiremezsen holaley seyrelle cümbüşü.
Yalnız yaşayan 70 yaş üstü insanlar çoğuna direkt hüzün verir.Oysa deli kafaları rahat belki.Keyiflerine diyecek yok belki.Yaşlı oldukları için mi acırız?Oysa 30 yaşına kadar yalnız yaşayan insanların karizması vardır toplumda.Hay bu topluma.Hepimizin kendimize göre ama oldukça gereksiz yargıları da olmasa.Beynimizde küçük tanrılar yaratmaya bayılıyoruz.
Söz yarın ağlayacağım.Yapma artık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder