Eskişehir var aklımda
trenle ilk tanıştığım korku dolu yolculuğum
korkum aynı rayda gidemeyecek olması trenin
...oysa işiydi o rayda gitmek
bazı insanlar gibi
hep raydan çıkmış hayatın cocuğu değilmiydim
ilk kez karşıma çıkarsa raydan çıkmamın cezası
bilemezdim gözlerimi pencereden alamayacak olmamı
değişen bir tablo zincirdi tren yolculuğum
ve resim sergisi bitmişti eskişehir'de
ve istanbul'a dönünce anladım
daha eski bir şehirde olduğumu
yoksunluğumu özlemek gibi bir derdim vardı
çünkü ben yoksunluğun yoksunluğunu
hissetmiştim artık
her karnım doyduğunda aç olanlar gelir aklıma
ve her sevgiyi gördüğüm de sevgisizliğim
tatmalıydım ayrılığı
ve bir ayrılık için en lazım olan şey bir aşktı
ayrıldıktan sonra yalnız kalmayı
hiç sevmeden yalnız kalmaya terch edecektim
çünkü artık sensizlik diyebileceğim bir derdi özledim
dert özlenir mi deme
tuzu gibi hayatın ve ben kilo aldırır diye kaçtım nice aşktan
şimdi benden başka hüzünlü yok bu parkta
ve artık sığmıyor sakallı bedenim salıncaklara
sakalımı kesemez miyim
tekrar çıkacağını bildiğim sürece kesmeyeceğim
ve artık ayrılık oldukça sevmeyeceğim
Ceyhun Yılmaz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder