Radyo programlarının devamı yarın öykülerinden çalınmıştı hayatımız.Daha eğlencesiz,daha sade,daha sıradan,renksiz ama hayat işte.Günü sonlandırırken uykuya dalmadan önce ya da arkası yarın diyordu fondaki kırık sesimiz.Yarının daha mutlu,daha rengarenk geçmesi umuduyla biraz da.Gitgide birbirine benzeyen günler sonunda anladık.Arkası yarın aslında bizim biraz da teselli cümlemizdi.Sıramızı bekliyorduk köprüde ama otomatik geçiş sistemi nedense gene hata veriyordu,GENE.Sesimizi çıkarmaya bu durumdan iyice müzdarip olunca başlamalıydık ama nedense nedensiz yere belki de sesimizi çıkarmaya dahi ne hevesimiz kalmıştı ne niyetimiz.Herkesin dileği değildi belki de bayram şekeri tadında günler bu günler toplamında koca bir kutu şeker gibi hayat geçirmek.Dişlerimiz çürüyünce anladık zaten şeker tadında hayat kanal tedavisiyle de sonlanabiliyordu.Ne diş ağrısı çekilebilirdi bu dakkadan sonra ne küflenmiş şekerler yenebilirdi.
O zaman neredeydi sıkıntımız?Neredeydi huzursuzluğumuz?Neydi mini minnacık beklentilerimiz?
Çok çok yorulan bir kadının tek beklentisi sakin bir yaşlılıktı belki,ufak bir yazlıkta torunlarının büyüdüğünü izleyerek yaşlanmak çok da koymayacaktı ona,ama ama'lar yasaktı kimi insanlara.
Çok çok sevgisiz kalan bir genç kızın tek beklentisi çalkantılı,yerden göğe vuran bir aşktı belki,her rengi içinde barındıran çokca canını sıkan ama bundan gocunmayacak dertlenemeyecek kadar da uzunca bir süre yalnız kalan,mahkumiyetinden kurtulmak isteyen.Kısmet deyip o da geçti kenara,sırasını arkasındaki yaşlı kadına devrederek.
Çok çok yalnız kalan bir kadının tek beklentisi dalgaların sesini dinlemekti belki,göğü kıskandıracak derecede maviliği olan,gözlerini alamayacağı,sınırını çizemeyeceği ama elini uzatınca da dokunabileceği bir denizin.Yanında hafif bir rüzgar da olsa tadından yenmeyecekti.Sigarası fark atacaktı yalnızlığına,arayı kapatacaktı 3 bilemedin 5 dumanla.
Hala radyo programlarında devamı yarın öyküleri dinleyen dul bir kadının tek beklentisi çocuklarını görmekti belki yanında,hem radyosu hem çocukları yanında.Hüznünü dağıtacaktı belki havadaki kaybetmişliğin hafifletemeyen ama yalnız da olmadığını anlatan ılık sevgi hissi.
Hayattan umudunu kesmeyi göze alamayan her insanın devamı yarın öyküsü oldu belki de.Kimi nadide,kimi alelade.Ama hep bir bekleyişle.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder