...

Kelimeler dizdim inciden bir kolyeye.Taktığımda yerle bir oldu oysa.Tek tek toparlamak zorunda kaldım sonra yere saçılanları.Ben de böyle dağıtıyorum da toparlayanım yok en fenası o işte.Bilmezsin sen şimdi anlamazsın en fazlası da umursamazsın zaten kelimlerin oldu olacak içini.Kof sana göre hepsi.Başkalarının hikayelerine sarılmak ne kadar kaçırıyor ki seni benden?
Beceriksiz bir palyaço olduğumu hatırladım az evvel.Patronum ısrar etti ama illa gel.Ben yapamıyorum o işi dedim,o günü kurtarmakta ben rolümü iyi oynamakta kararlı.Dürüstlüğün en zararlı tarafı.Çocukları çok severim oysa palyaço olabilecek kadar çok değil demek ki.Zaten başka dezavantajları da var bu konunun.Sapıtmayayım konuyu pardon en son sen diyorduk.Sürekli sen diyoruz da bir son gelemiyor nedense.En çok acını çekmek cazip geliyor heralde.Evet biliyorum kendiyle sorunları olan pis bir sadistim ben.Ben ders alıyorum ama yaşattıklarından ya sen ?
Kendimi yakalıyorum sürekli seni düşünürken.Uyurken tek amaç rüyalar artık.Acınacak durumdayım farkındayım.Çırılçıplak yüzleşmezsem kabuk bağlamıyor ama yanıklarım.En mühimi zaten korkmuyorum.Elim telefona gitmiyor mesela sesini duymak istesem de aramıyorum,arayamıyorum değil aramıyorum içimin bir tarafı buz anlaşılan.Bunlar sevindirmeli mi beni?Öte yandan televizyon izlerken,öylesine dışarıya bakarken,yemek yerken,yemek yaparken,bulaşık yıkarken,çamaşır yıkarken,yolda yürürken hep aklımdasın.Kof kelimelerinle hayaletin yanımda dolaşıyor.Hayret mutlu benle o,hiç bırakmıyor o yüzden.
Nerde içinde aşk ve acı geçen şarkı bulsam 20 kere dinliyorum günde.İlaç almak gibi düşün bunu.Günde 3 öğün,antibiyotik olsa 12 saatte bir.Ben daha sık almalıyım ama ilacımı ne de olsa durumu ağır bir hastayım.Vah vah çekiyor diğer hastalar halimi gördükçe.Yanılıyorlar göstermiyorum ki halimi.Sadece bir kaç yanık sol göğsümde,hayret izmarit şeklinde hepsi de.İsterik bir kahkaha şimdi cadıdan duyulan.Prenses kaçmalı cücelerini almadan.
Düşünmemeye çalış demiştin bana sen öyle yapıyormuşun.Şaşırmamıştım bunu söylediğinde savaş meydanını ilk bırakan komutan misali.Göğüs göğüse çarpışan neferlerdir zaten her zaman.Söylenecek ne çok şey var aslında....